ตั้งแต่เด็กๆ เวลาอ่านหนังสือฉันมักจะมีข้อสงสัยอยู่เสมอ ทำไมในนิยายเกาหลีคนที่ตายต้องเป็นผู้หญิง ทำไมผู้หญิงถึงตกเป็นเหยื่อ ทำไมมีแต่ผู้หญิงที่ต้องใช้ชีวิตด้วยความเจ็บปวด… ฉันเลยมีความรู้สึกว่าอยากจะพลิกผันสังคมที่ผู้หญิงแก้แค้นไม่ได้ ต้องวิ่งหนีหรือตายอย่างเดียวแบบนั้นดูค่ะ
‘คังมินยอง’ บอกเล่าจุดเริ่มต้นของ “A Deadly Beauty งดงามบนความตาย”
ตั้งแต่เด็กๆ เวลาอ่านหนังสือฉันมักจะมีข้อสงสัยอยู่เสมอ ทำไมในนิยายเกาหลีคนที่ตายต้องเป็นผู้หญิง ทำไมผู้หญิงถึงตกเป็นเหยื่อ ทำไมมีแต่ผู้หญิงที่ต้องใช้ชีวิตด้วยความเจ็บปวด… ฉันเลยมีความรู้สึกว่าอยากจะพลิกผันสังคมที่ผู้หญิงแก้แค้นไม่ได้ ต้องวิ่งหนีหรือตายอย่างเดียวแบบนั้นดูค่ะ
ผู้สัมภาษณ์: 4-5 ปีหลังจากปี 2017 ที่เกิดเหตุฆาตกรรมที่สถานีคังนัม ส่งผลให้เรื่องสิทธิสตรีและเฟมินิสต์เป็นที่พูดถึงอย่างมากในสังคมเกาหลี แต่ปัจจุบันในปี 2023 ก็ดูเหมือนว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่คล้ายกันไปจนถึงรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างเช่น กรณีเหตุพยายามฆ่าข่มขืนในเมืองปูซาน หรือเหตุทำร้ายร่างกายในลิฟต์
คังมินยอง: รู้สึกเหมือนคลำทางอยู่ในส่วนลึกที่มืดมิดอยู่เลยค่ะ เดี๋ยวนี้ถ้าได้ดูข่าวความรุนแรงที่เกิดขึ้น หรือได้ยินเรื่องราวที่คนคุยกันตามข้างทาง ฉันก็ได้แต่คิดว่าสิทธิสตรีมันถดถอยลงทุกวัน และเฟมินิสต์ก็เป็นการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิมนุษยชนและเพื่อความเสมอภาคระหว่างมนุษย์กับมนุษย์อยู่แล้ว ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มันกลับกลายเป็นการต่อสู้แบ่งพรรคแบ่งพวกกันไปเสียแล้ว
ผู้สัมภาษณ์: ใช่ค่ะ ฉันเองก็รู้สึกแบบนั้น คิดว่าสิทธิสตรีและเฟมินิสต์กำลังถูกกระแสวาทกรรมอย่างอื่นบดบังจนทำให้มันชะงักไป เพราะแบบนี้หรือเปล่าคะ จึงได้เขียนเรื่องนี้ออกมา
คังมินยอง: เป็นส่วนหนึ่งของจุดเริ่มต้นการเขียนเรื่องนี้ค่ะแต่ว่าไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด ตั้งแต่เด็กๆ เวลาอ่านหนังสือฉันมักจะมีข้อสงสัยอยู่เสมอ ทำไมในนิยายเกาหลีคนที่ตายต้องเป็นผู้หญิง ทำไมผู้หญิงถึงตกเป็นเหยื่อ ทำไมมีแต่ผู้หญิงที่ต้องใช้ชีวิตด้วยความเจ็บปวด ไม่ใช่แค่ในนิยายนะคะ สังคมเกาหลีตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ฉันเลยมีความรู้สึกว่าอยากจะพลิกผันสังคมที่ผู้หญิงแก้แค้นไม่ได้ ต้องวิ่งหนีหรือตายอย่างเดียวแบบนั้นดูค่ะ
ทำไมถึงต้องเป็นร้าน‘พืชพรรณ’
อคติที่มีต่อคนรักพืชพรรณ
ผู้สัมภาษณ์: เรื่องนี้แม้การที่เรามีฆาตกรเป็นผู้หญิงจะเป็นจุดเด่นมาก แต่นอกเหนือจากนั้นการที่ตัวเอกทำธุรกิจร้านต้นไม้ก็น่าสนใจมาก ฆาตกรหญิงที่ขายต้นไม้เป็นเสน่ห์ของเรื่องนี้เลย ระหว่างที่อ่านฉันก็รู้สึกได้ว่าจุดที่ ‘ต้นไม้’ และ ‘ผู้หญิง’ มีเหมือนกันก็คือทั้งสองอย่างนี้ต่างเป็น ‘ผู้ถูกกระทำ’ เหมือนกัน
คังมินยอง: ที่พูดมาถูกต้องแล้วค่ะ ฉันอยากจะเอาความคิดที่เหมารวมว่า ‘คนรักต้นไม้ก็น่าจะมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่’ และอคติที่ว่าคนชอบต้นไม้ทุกคนต้องเป็นคนจิตดี อ่อนโยน ใจกว้าง มาวางทับซ้อนกับมาตรฐานทางสังคมที่คอยบอกว่าผู้หญิงควรเป็นแบบนั้น ควรเป็นแบบนี้
ผู้สัมภาษณ์: ฉันคิดว่าความตั้งใจนั้นได้ถูกส่งผ่านผลงานชิ้นนี้แล้วนะคะ (หัวเราะ) แล้วก็ประทับใจมากที่พืชได้กลายเป็นหนึ่งในบทลงโทษในเรื่อง (เช่น ต้นตีนเป็ดน้ำในบทที่สาม) หากนึกถึง ‘ต้นไม้’ คนก็มักจะนึกถึงบรรยากาศที่สบาย สงบ สันติสุข คงจะมองข้ามความเป็นอันตรายของมันไปเลย ก็เลยคิดว่าการมีทั้งสองด้านของต้นไม้เหล่านี้ก็เหมือนกับการเปิดอีกมุมมองของมนุษย์เราด้วยเหมือนกัน
คังมินยอง: ฉันคิดว่าเราแยกมนุษย์เป็นขาว-ดำอย่างสมบูรณ์ไม่ได้หรอกค่ะ นิสัย ความคิด ค่านิยม ทุกอย่างเปลี่ยนไปตามสภาพแวดล้อมที่เราเติบโตมาค่ะ
ผู้สัมภาษณ์: เห็นด้วยเลยค่ะ ในนิยายก็จะเห็นเลยว่าบางคนก็ดูเหมือนจะเป็นคนดี แต่ก็มีด้านที่ไม่ดีด้วย บางคนดูเหมือนอ่อนแอ แต่ก็เติบโตมาด้วยความแข็งแกร่งที่มีอยู่ภายใน ถ้าอย่างนั้นในความคิดของนักเขียน ความแตกต่างระหว่างพืชกับมนุษย์คืออะไรคะ
คังมินยอง: ในเรื่องตัวเอกที่ชื่อว่า ‘ยูฮี’ คอยให้ความช่วยเหลือผู้หญิงที่ได้รับความเจ็บปวดจนไม่สามารถหยั่งรากที่มั่นคงได้ ฉันเองก็อยากลองใช้ “ต้นไม้” แทนสัญลักษณ์มากมายที่ห่อหุ้มหรือถูกยัดเยียดมาพร้อมกับคำว่า “ผู้หญิง” ท้ายที่สุดก็อยากจะพูดถึงคมมีดที่แหลมคม หรือกรงเล็บที่ถูกปกปิดเอาไว้ที่ซ่อนอยู่ใต้ชื่ออันอ่อนโยนอย่าง “ต้นไม้” เหมือนกับตัวละคร “มูมิน” ที่ใช้ชีวิตสงบสุข อ่อนโยน กลมเกลี้ยงอยู่เสมอ แต่พอถึงเวลาที่จำเป็นจริงๆ หรือถึงตอนที่โกรธจัดก็จะหยิบมีดออกมาโดยไม่ลังเล
ขอบคุณบทสัมภาษณ์บางส่วนจาก:
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ