บทนำ
“ครีม”
“คะ…คะ?”
ใบหน้าเรียวสวยของหญิงสาวหันไปตามเสียงเรียก รอยยิ้มเล็กๆ ผุดพรายขึ้นตรงมุมปากเมื่อสบตากับนัยน์ตาคู่คมของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘เจ้านาย’ หรือก็คือชายหนุ่มที่เรียกชื่อกันก่อนหน้านี้ เขานั่งอยู่ข้างเธอ นั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน แต่เธอกลับรู้สึกถึงระยะห่างที่ตัวเองไม่มีทางได้เข้าใกล้
ไม่ล้ำเส้น
ไม่เรียกร้อง
“เหม่ออะไร”
“เปล่าค่ะ ครีมก็แค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย” เจ้าของหน้าสวยหวานส่ายหน้าเบาๆ ละความสนใจจากภาพบนหน้าจอโฆษณาขนาดใหญ่ที่ยังคงฉายวนเรื่องราวเดิมซ้ำๆ กลับมาสนใจคนเสี้ยวหน้าคมเข้มที่หันมาหา
“อยากได้เหรอ”
“คะ?”
“หมายถึง ‘แหวน’ วงนั้นน่ะ อยากได้เหรอ เห็นเธอเอาแต่มองมันอยู่นานแล้ว”
“เปล่าค่ะ ไม่อยากได้ ครีมจะอยากได้มันทำไมล่ะคะ”
เธอตอบด้วยน้ำเสียงสดใส เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าคำตอบกับภาษากายที่แสดงออกนั้นช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
มันสั่นไหว...ดวงตาคู่นั้นสั่นเทาและเต็มไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ไม่เคยซ่อนมิด
ถึงอย่างนั้นคนรับรู้อยู่เต็มอกกลับไม่เอื้อนเอ่ยอะไร เขาทำเพียงตอบรับสั้นๆ จากนั้นบทสนทนาก็หยุดไว้ราวกับเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ใครบางคนที่ถูกคำถามนั้นสะกิดแผลจนเลือดซิบกำลังเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น หญิงสาวกลั้นคำพูดและทิ้งช่วงให้หัวใจที่เต้นแรงค่อยๆ ผ่อนลงจนเหลืออัตราการเต้นอันคงที่
‘อยากได้เหรอ…‘แหวน’ วงนั้นน่ะ’
มือบางเผลอบีบเข้าหากัน นั่งทวนคำถามที่ยังเวียนซ้ำไปมาอยู่ในหัว
ไม่อยากได้หรอก...
เธอจะอยากได้แหวนวงนั้นมาทำไม ในเมื่อรู้ดีว่า ‘สถานะ’ ของตัวเองคงไม่มีโอกาสได้สวมมันไว้บนนิ้ว
หากให้นึกถึงความสัมพันธ์ทั้งหมดในโลกนี้ แน่นอนว่าคงมีหลากหลายรูปแบบจนยากจะเอ่ยถึงได้หมด ทั้งความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความสุขและสมหวัง ทั้งความสัมพันธ์ที่เต็มไปด้วยความทุกข์และเจ็บปวด แต่สำหรับคริมาแล้วยังมีความสัมพันธ์อีกรูปแบบหนึ่งที่ความรู้สึกนั้นก่ำกึ่ง เธอมีความสุขที่ได้อยู่ข้างเขา แต่ในขณะเดียวกันหัวใจกลับปวดแปลบเพียงเพราะคิดว่าในวันหนึ่งมันจะต้องเดินไปถึงจุดสิ้นสุด
ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา
ความสัมพันธ์ที่มากกว่าความเป็นเจ้านายลูกน้อง เป็นคนรู้ใจ แต่ไม่มีวันได้เป็นคนรัก...
| ความคิดเห็น |
|---|
ผู้ผลิตและผู้จัดจำหน่ายหนังสือคุณภาพ